Բարև: Նորից քեզ հետ եմ խոսում: Չէ′, միա′յն քեզ հետ: Պատասխանը մեկն է ` հայացք: Վերջ: Անվե՜րջ հայացք: Երկու անգամ եմ տեսել այդ հայացքդ: Մեկը` տեսիլք, մյուսը` ... Երկրորդի համար դժվար է բառ գտնել: Դողացող - դողացնող, խելագար - խելագարության հասցնող, ընդամենը մեկ վարկյան - հավետ աչքերիս առաջ, սիրտ տվող, բայց և անսիրտ աչքերով...Լուռ էր, սակայն տեսա մեծ փոթորիկ: Դադարել ես խոսել...Ոչինչ, քո տեղը հայացքդ է խոսում :
Կքայլեմ այլևս հայացք ման գալով... Միգուցե գտնեմ նման մի հավերժ կյանք, միգուցե տեսնեմ ավելին, քան տեսա, միգուցե գտնեմ բանալին : Ներս մտնեմ հայացքիցդ այն կողմ, տեսնեմ քեզ` ինչպես դու քեզ հայելում :
Չես ժպտում: Չէի հասկանում ` ինչու: Փոթորկի ժամանակ ժպիտ... Նայում եմ ինձ... Ես էլ չեմ ժպտում: Ոզում եմ լիաթոք հրճվել... Քեզ հետ... Վաղուց էր ... Քո ծիծաղն էլ եմ մոռացել, իմն էլ:
Կյանքը ծիծաղելի է, կտեսնեմ տեսիլքիս հայացքդ: Կբռնեմ ու բաց չեմ թողնի... որ ապրեմ:
No comments:
Post a Comment