Ապրում եմ

   Ձեռքումս գրիչ է: Սրտումս էլ տեղ չկա: Արյունս թանաք է դարձել: Չեմ ոգեշնչվում, հուսախաբ չեմ լինում, բայց չեմ էլ հուսում: Հոգիս հոգումդ է: Սիրտդ սրտումս է: Դու էլ մտքումս ես: Միտք... Ամբողջովին դարձել եմ միտք: Նայում եմ շուրջս, բայց չեմ տեսնում, դառնում եմ համակ ուշադրություն և չեմ լսում: Հպվում եմ, քայլում, արբում... և չեմ զգում:
   Բայց ապրում եմ... որովհետև քեզ եմ տեսնում, երբ նույնիսկ կողքիս չես, խոսում եմ քեզ հետ, երբ արցունքներս են ինձ պատասխանում, զգում եմ քեզ...սրտումս ես: Սիրտս է զարկում, բայց էլի քո ձայնն է : Դու ես ` կատարյալ:
   Ապրում եմ , քանի դեռ աղոթում եմ քեզ: Կարծում էի ` աթեիստ եմ : Դարձա կրոնավոր ամբողջ էությամբ: Տաճարիդ վարդապետն եմ:
   Տեսնում եմ, լսում եմ, զգում եմ ...Ապրում եմ...