Շնորհավոր... Եվս մեկ տարով մոտեցա

   Բարև: Մի փոքր անհամեստ գրառում կլինի, քանի որ հայտնվելու եմ ուշադրության կենտրոնում, ինչը, մեղմ ասած, չեմ սիրում:
   Շնորհավոր ծնունդս: Այո՛ իմ ծնունդը: Քսան տարեկան: Ավարտվեց իմ ամենասիրելի տարիքը, բայց ասում են քսանն էլ վատը չի : Համենայն դեպս չեմ ողբում կորուստս: Միևնույնն է՝ բոլորս ենք <<շտապում>> այնտեղ, որտեղ կամ բուրմունք կա, կամ էլ չկա: Հիշում եմ երեկ չէ առաջին օրն էր ծաղկեփունջը ձեռքիս հանդիպեցի առաջին ուսուցչուհուս: Քչերից է, որի մոտ չնայած երկու տարի եմ պատիվ ունեցել ուսանել , հարգանքով, սիրով ու բարձրաձայն կարող եմ ուսուցիչ անվանել: Երեկ էր՝ դպրոցն ավարտեցի ու ընդունվեցի համալսարան: Այսօր արդեն երրորդ կուրսն եմ ավարտում: Մի տեսակ չեմ կարողանում հասկանալ կյանքի արագությունը: Իմ մանկությունն էլ շատերի նման անցել է <<մութ ու ցուրտ>> տարիներին, այդ պատճառով հիշում եմ ավելի շատ թախիծ, քան ուրախություն: Չնայած այդ ժամանակների ժպիտն ուրիշ էր, ուրախությունն ուրիշ էր, գոհությունն ուրիշ էր: Միգուցե մանկության տարիներն էին պատճառը այդ աչքերի: Պատանեկությունից հիշում եմ միայն, որ դաս էի սովորում: Չէ՛ <<կռծողների>> դասից չէի: Ցավոք սրտի: Հիմա որ նայում եմ, թե իբր սովորում էի, պատճառը միայն ընդունակությունս էր: Հիմա եմ հասկանում, որ ես շատ հեռու էի սովորելուց: Դե ... համարենք այդպես ստացվեց: Միևնույնն է լուծում չկա սրան, քանի որ անցավ:
   Անցան ... Էլ չեն վերադառնա...Մնում է միայն հիշել ու ժպտալ: Անցան հայացքները, որոնք երբեք չեմ մոռանա, անցան աչքերը, որոնց ինչքան էլ փնտրեմ, չեմ գտնի, անցան ժպիտները, անցան կրքերը...Անցան նաև մարդիկ ու չմարդիկ...Անցան:
   Այս քսան տարիների համար ես ընդամենը երկու հոգու եմ պարտական: Որ մի հատ ոսկե ձկնիկ բռնեմ մի ցանկություն կասեմ՝ տեսնեմ ծնողներիս քսան տարի առաջ:  Տասնինը տարեկան , ու արդեն ծնող: Ես չէի կարող: Միայն թեկուզ այդ տարիքում իմ նման բեռի տակ մտնելու համար շնորհակալ եմ ծնողներիս: Սենց դուխով գրում եմ, բայց իրականում ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ծողներիս ո՛չ երախտապարտ լինելս ցույց տամ, ո՛չ զգացմունքներս, ո՛չ էլ ... ԷԷհհհ: Այ տենց <<դուռակի>> մեկը դուրս եկա: Ու այսքան ժամանակ իմ մտքով չի անցել իմ ծննդյան օրը մորս շնորհավորեմ: Չէ որ այս օրը իր համար էլ է տոն : Դու իմ հետ էիր դեռ իմ ծնվելուց առաջ: Շնորհավոր մամ ջան: Չգիտեմ ՝մյուսների մոտ նույնն վիճակն է, թե՝ ոչ, բայց հորս հետ հարաբերություններում ես էմոցիաներից ամբողջովին զուրկ եմ: Ու կարծում եմ դա թաքուն ավելի մեծ հարգանքից ու սիրուց ա: Պապ ջան շնորհավոր:
   Հիշողություններ, հիշողություններ ու նորից հիշողություններ:

   Անցան ... Էլ չեն վերադառնա...Մնում է միայն հիշել ու ժպտալ: