Քեզ եմ սպասում, իմ ախպեր,
Որ հետ գաս ու խմենք մի թաս
Քեզ եմ կարոտում
Գրկել եմ ուզում,
Լացել հետդ,
Զրուցել գիշերով,
Ու խնդալ լացելով:
Կարոտում եմ արցունքներով,
Կարոտում եմ լուռ, բայց մի օր մեջս կպայթի:
Կյանքում՝ իմ միս ու արյուն
Մտքումս՝ իմ մեծ ու փոքր,
Երգերում՝ լուռ ու արբած,
Արբած արևից, արբած քո ուժից,
Քո անունից ու քո կարոտից:
Քեզ եմ սպասում, իմ զինվոր ախպեր,
Ինչքա՞ն անցորդների մեջ քեզ փնտրեմ,
Ինչքա՞ն քո ձենը լսեմ գիշերով,
Ինչքա՞ն պահեմ կոկորդիս չորը, մաղձը,
Ինչքա՞ն թրջեմ աչքերս կարոտի արցունքներով:
Ինչքա՞ն ես գնամ դասի ու գամ,
Ինչքա՞ն գնամ օպերա ու կասկադ,
Ու ինչքան սպասեմ, մինչև
Անցորդների մեջ ձեռքս ուսիդ գցեմ,
Ինչքան սպասեմ, որ
Քո ձենը լսեմ ցերեկ ու գիշեր
Որ չպահեմ լացս ուրախությանդ համար,
Ու որ գնանք օպերա ու կասկադ:
Ես տաք նստած գրում եմ քո մասին,
Դու սառուցի վրա կանգնած թուրքի դեմ էս տվել դոշդ:
Կյանքդ պահի մինչև վերջ իմ ախպեր:
Սպասում եմ քեզ, իմ զինվոր:
